Tu mirada se clavo en mis ojos. Por un instante dejaste de sentirte tan vacía como de costumbre y eso te hizo acelerar el corazón. Separados por 5 o 6 mesas, seguiste buscando esos ojos durante los minutos que estuve tomando café con un amigo. Nuestras miradas se cruzaron en mas de 20 ocasiones y en cada una de ellas vislumbraste una esperanza. Te levantaste y fuiste al baño, centraste tu mirada en el espejo y coqueteaste con tu bolso el tiempo suficiente para que pareciera que necesitabas ir al servicio,al volver pasaste descaradamente demasiado cerca de mi silla para que no pudiera dejar de mirar tu trasero y el movimiento de tu cintura hasta que te sentaras, y tu me observaste por los espejos de las columnas del local, me viste abrir los ojos desmesuradamente y eso te encanto. Te despeinaste y te peinaste con las dos manos, te pusiste bien la blusa, compartiste confidencias con tu amiga y te reíste lo suficiente para seguir observandome con el rabillo del ojo. Pero una llamada a mi móvil te devolvió a la realidad, me levante de mi silla y desaparecí de tu vista. Te preguntaste que me había echo fruncir la frente y desaparecer repentinamente.
Desaparecí tan de repente, que no pudiste dejar de pensar en mi, me buscaste, sufriste por no verme, tu corazón reclamaba con el tiempo esas sensaciones que desperté, y no conforme con el vacío, durante los siguientes meses indagaste todo sobre mi, te enamoraste de mi ausencia, de mi soledad, de mis costumbre, cuanto mas sabias mas podías cruzarte en mi camino, y eso ya no era suficiente, en tus largas noches soñabas con una palabra, solo una, oír mi voz era lo que todavía desconocías de mi, y ese susurro que anhelabas te hacia desear.
Soñaste con mi cuerpo bajo el tuyo , me hiciste el amor de todas las maneras y formas conocidas y por descubrir, pero todas en silencio, y a cada impulso de pasión anhelabas mas mis palabras, que te contaminara con ellas, que a cada ritmo de vida le diera un significado fonético, te enloquecía y te derritía.
Sigo estando solo, sigues estando sola.
Lamento que ese día que despertaste a mis sentidos,no estubiera lo suficientemente atento, y mi banda sonora, no dejara escuchar esa leve cancioncita que salia de tu corazón y que hoy me haría tan feliz,tan vivo, tan especial, porque hoy echo de menos esos sentimientos que tanta falta nos hacen.
Desaparecí tan de repente, que no pudiste dejar de pensar en mi, me buscaste, sufriste por no verme, tu corazón reclamaba con el tiempo esas sensaciones que desperté, y no conforme con el vacío, durante los siguientes meses indagaste todo sobre mi, te enamoraste de mi ausencia, de mi soledad, de mis costumbre, cuanto mas sabias mas podías cruzarte en mi camino, y eso ya no era suficiente, en tus largas noches soñabas con una palabra, solo una, oír mi voz era lo que todavía desconocías de mi, y ese susurro que anhelabas te hacia desear.
Soñaste con mi cuerpo bajo el tuyo , me hiciste el amor de todas las maneras y formas conocidas y por descubrir, pero todas en silencio, y a cada impulso de pasión anhelabas mas mis palabras, que te contaminara con ellas, que a cada ritmo de vida le diera un significado fonético, te enloquecía y te derritía.
Sigo estando solo, sigues estando sola.
Lamento que ese día que despertaste a mis sentidos,no estubiera lo suficientemente atento, y mi banda sonora, no dejara escuchar esa leve cancioncita que salia de tu corazón y que hoy me haría tan feliz,tan vivo, tan especial, porque hoy echo de menos esos sentimientos que tanta falta nos hacen.
64 comentarios:
ohh hola HUMP wapo que bonito, seguro que la vuelves a ver no? todo el mundo tiene a su media naranja esperando, a mimatanusko le decian la que tiene que ser para ti será y aparecí yo jajaja
besoss amigo
Hola querido Peter Pan. Estoy de vuelta, al menos eso parece, jejejee, aunque mi corazón está aún allí.
Es maravillosamente precioso y doloroso lo que nos has escrito. ¡qué sensibilidad!!!! oye, una pregunta, ¿te puedo pedir para Reyes este próximo año????
Un beso. Me encantó tu historia. A veces estamos sordos y no oímos lo que tenemos a nuestro alrededor, no vemos las señales y nos quedamos solos, terriblemente solos.... un beso enorme
yo tambien la extraño esas sensaciones, pero igual ya vendra algo muy fantastico para nosotros no solo hay que creer!!!!
besos werito.........
P.D. no dejes de visitarme con solo ver "HUM, dijo:" me alegro
De vegades el mur més negre i més fosc parla, i d'entre les pedres sorgeix una gran llum.
Què tal si l'aprofites? Sempre s'hi és a temps!
Vaya Humphrey, tienes la capacidad de hacer que el realto enganche mientras quien te lee, intuye el final. Un final que nada tiene que ver con lo esperado.
Muchas son las veces en la vida que decidimos coger un camino, dándono cuenta más tarde que no era lo que realmente quríamos...
Amigo, no olvidemos que al volver la vista atrás y la famosa huella...
Un beso wapetón
com de costum et vas superant en el camp de la narrativa...
M'ha agradat molt, tot i que m'ha costat llegir-ho amb el foc que es reflectia als meus ulls... amb una mirada perduda, absent, totalment olvidada, buscant una fugida...
Ostia! que em cremo, el foc és real... jajajaja
Espero que no sigui així i puguin controlar els focs els californians... no perquè hi vagi jo... NOOO!!!! jajajaja.
Una abraçada,
Susi
Estaba yo pensando, sí, no te rías , ya sabes que yo a veces pienso :) que cual de los cuatro ha escrito el texto...
Me ha gustado leerte, es tan real...
Estamos ciegos a lo evidente y se pierde muchas veces, es una sensación conocida la que describes, hay que afinar las antenas :P
Besitos mi albino guapo TQM que te echo de menos ,tonto
dentro de mi soledad,aparece este escrito,bello pero triste.saludos
matanuska:
Alguien destinado para mi, jajajjaja, eso va a ser casi que no, jajajajajajjaja,
No te preocupes es el cabezon que se esta descojonando de mi.
Un beso
Humphrey
Wendy:
Supongo que fuiste a tu valle?
no me extraña que todavia siga alli tu corazon.
Estas segura que vas a pedirme para reyes?
Yo me lo pensaria, creo que el regalo me lo harias tu ami y no yo a ti, jajajj
Un beso Wendy
Me pusiste nervioso y me olvide,jejeje
Humphrey
CUANDONADIEMEVE:
cREO QUE LA SOLUCION ES NO ESPERAR, PORQUE EL QUE ESPERA DESESPERA, ASI QUE ES MEJOR ESTAR RECEPTIVO SIEMPRE.
Un beso
Humphrey
Montse:
Maca, les coses no pasen perque no han de pasar, aixo es un fet, i el no estar receptiu en el moment que has de estar-ho, vol dir que no estabes preparat per aixo, aixi que es millor no donari mes voltes i seguir endevant que ja costa sence mirar enrera.
Un petonet maca
Humphrey
Oteaba:
gracias de verdad, no suelo ser de las personas que miran hacia el pasado, solo si necesito extraer experiencias para acoplarlas al presente, es para lo que sirve, no para recrearnos en el, asi dejamos de vivir. No obstante reconozco que mis huellas en el son lo suficientemente profundas para verlas sin necesidad de recrearme mucho en la nostalgia.
En fin una tonteria como otra, no crees?
Un beso enorme Oteaba.
Humphrey
Susi:
Aixo dels focs a California t'esta afectant molt, jajajajajjajaja.
Amb helicopter es veuran de collons no?
jajajajajaajaj, 2DIOS ME MEO DE RISA"
uN PETO
Dianna:
Para serte sincero no tengo la menor idea de quien fue, sera que empiezan a mezclarse y pierden su identidad para ser uno solo?
Esto de la terapia autoimpuesta del blog me va bien no crees?
Un mordisco mala
Humphrey
Rayo de luz:
En tu soledad, crees de verdad que es triste?
Yo creo que no, es bello en el sentido de saber apreciar las oportunidades que se van presentando en el camino, lo que algunos rechazan por lo que sea, otros lo aprovechan porque les biene a la medida, es solo un enfoque nada mas, quiza mi enfoque como siempre, ya conoceras al cabezon, es muy suyo.
Un beso
Humphrey
Desconozco que profundas huellas pueden afectarte. Me parece muy inteligente que mires al pasado para escoger experiencias que te sean de utilidad.
Y dicho lo dicho, entre los premios que me han otrogado esta semana. Hay uno que no tienes "Corazón de esmeralda". Sería un honor que lo aceptaras.:)
Besos
Me recuerdas al desengrasante tres en uno, pero a lo bestia :P
T´estim amic vampirín!! sin segundas, ehh!!
jajaajaj donde las dan , las toman... pastillas de goma
Mordiscos, Albino!!
Avui soparàs pinso de la Niki per cabrón
Pués sí que llevabas tiempo sin caer por mi blog. Me fuí a Zahara (Cádiz) la provincia más chula de España, en mi opinión...por eso te decía lo de mi corazón sigue allí. Lo puse en respuesta de algún comentario. Bueno da igual.
Que me agradó que tuvieras un ratillo para ir a verme. Que no trabajes mucho. ¿cuándo descansas? un besazo.
HOLA HUMP pues si me da igual que se descojone el cabronifero del cabezón , es la verdad ...
besoss wapo
Besos de lunes, amore guapo TQM, amigo!!
Me gusta la música de Gloria Gainor LALALAALL!! MOLAAAAA!!
A SOBREVIVIR UN DÍA MÁS :P
Me vas a retar cuando te diga esto o quizás no me creerás, pero vi que habías publicado pero estaba en blanco leía sin sentir. Hoy en cambio me has dejado el corazón agitado recordando cuando me ha pasado alguna vez, si lo de hacerle el amor he sentido vaya. Los lunes me cargan pero hoy me has dejado con ese saborcito. Mmm... si hubiera sido ella yo, me hubiera gustado escuchar la banda sonora de tu canción.
Espero que algún día la encuentres y tu canción sea un hit :D
Cierto que nos falta comunicacíón Echo de menos los mmm y prrr, espero verte pronto :)
Un beso ronroneado HumPrrrrrrr
Hola guapo¡¡¡¡ madre mía, que me has enganchado y ahora no puedo dormir después de leer esto jajaja.
Si a mi me llaman al movil y me está pasando todo eso que cuentas tiro el movil contra la pared y salgo corriendo a echarme en sus brazos, esas oportunidades no se pueden dejar pasar, pq ves??? luego se echa de menos.
Estoy segura de que la próxima vez no atenderás la llamada....o mejor, la próxima vez no lleves movil jajajjaa.
ainsssssss ahora sí me voy a dormir, besitos rubio.
Pues un abrazo amigo... las oportunidades, pues acojo la sabiduría del tiempo presente, donde puedo decirte un abrazo amigo.
Oteaba:
Eres genial, muchas gracias por tu regalo, el honor es mio que siempre os acordais de mi.
Un beso, en este verano que no paro de trabajar.
dianna:
Ahora en vez de desengrasante tres en uno parezco mas bien al Mr. Propeer, me pele hoy al dos.
jajajajaj
un mordisco Mala
Wendy, querida yo ya no descanso,xdios que es eso????
Un besazo
Humphrey
Pau:
Tu tranquila que ya llegara el invierno y te artaras de encontrarme por ahi, seguro.
Por cierto gracias por tu premio, fue un detalle.
un ronroneo Gatita.
Hump
Pilar:
Espero que a la pobre no le pasara eso en verdad, seria muy necio por mi parte haverme perdido tanto.
Asi que destrozarias el movil y te echarias a sus brazos?..ummm, jajajajajajaj.
Un beso
Humphrey
Marcelo:
Un abrazo amigo.
Humphrey
A veces veo... BICHOS , MUCHOS BICHOS... A VER SI TE VA A PICAR ALGUNO JAJAJAJJA
TQM , mi vampiro pelón ;D
Me gusta tu blog humphrey.
Buena compañia, buena música acompañando tu texto.
saludos amigo
Una ocasión perdida es un desastre.
Muy buen texto
me ha gustado mucho...
tan solo decirte que le llames, que la busques, nunca es tarde...
Saludos amigo
Jac;
Estando vosotros por aqui todo es siempre mas agradable.
Un abrazo amigo
Humphrey
Silvia:
Bichos, has dicho Bichos....juas!!!
A que te levanto todas las ensaimadas, jejeje.
Un dia de estos de desgarro la yugular DiaNNa.
un beso
Humphrey
Jesus M. Tibau.
Gracias por pasar por mis circunstancias,
ha sido un placer conocerte.
Humphrey
Psiko:
Jajaja, lo tuyo es obtimismo puro y duro...
Pero sigue cruzandose en mi camino, ahora no tanto, no me tiene el horario de verano controlado,jejeje.
Un abrazo tio,
tengo ganas de hablar contigo, ya llegara el invierno.
Humphrey
hola werito solo paso a darte un beso ****
Déjame decirte querido HumP... que donde estas tú es verano si, pero aquí donde estoy yo y mis ronroneos es pleno invierno y artarme imposible :D (solo espero que tú no te artes de mi ;)... )
un ronroneo con muchos prrrrrr para ti
un beso HumPrrr
Felices vacaciones amigo
Estoy posteando un premio para ti :)
A ver si lo acabo, cuando quieras, o puedas te pasas por el jajaja
Te quiero, vampiro plateado :)
Besos y bocaos
Tío, es buenísimo!
Te lo digo de verdad, no me suelen entusiasmar este tipo de escritos y menos cuando hablan de sentimientos, pero me quito el sombrero. Si la experiencia ha sido tu inspiración… que gran experiencia, una muestra de que los momentos “malos” a priori pueden traer buenas consecuencias a posteriori. Si está basado en la realidad puede que aquel día perdieses una oportunidad, pero hoy has ganado un admirador. Sigues saliendo perdiendo, pero menos es nada.
De verdad, me ha encantado el escrito, hay mucha calidad y ahora me recorre la envidia sana (si es que existe), ya me gustaría a mí... puede que me falte eso, experiencia...
Descripciones directas, pensamientos de ambas partes (muy difícil, pero sales victorioso), intenciones…
a veces nos damos cuenta a destiempo de lo que teníamos al alcance de la mano... me ha encantado tu texto
saludos
¡Dito móvil!
Cuandonadiemeve:
Gracias por tu beso.
Te devuelvo otro.
Humphrey
Pau:
Entonces los dos estaremos trabajando mucho.
Cuidate mucho gatita.
Un ronroneo.
Humphrey
Jac:
De vacaciones na de na, jajaja.
Currando por todos los que si las teneis.
Un abrazo amigo
DiaNNa:
Ya te lo dige en tu blog, pero te lo repito:
TQM,amiga mia.Y muchas gracias por todo.
Un beso
Humphrey
Devin:
Gracias tio, de verdad.
Este es el unico sitio donde soy un poco visceral,siempre que el cabezon me lo permite, jajaja.
Debo unas cuantas visitas,incluyendo tu blog, pero me gusta hacerlo con tiempo y eso ahora me falta.No lo he olvidado y creo que me recreare un rato por el tuyo cuando disponga de el que sera pronto (este finde seguramente).
Creo que este es el principio de una buena amistad....jiji.
Un abrazo tio y gracias de nuevo.
Humphrey
Camille Stein:
Seguramente que es eso,a mi me encantan tus fotos en tus poemas y a demas desde hace tiempo.
Un abrazo
Humphrey
Capazorros:
Siempre comunicando....lo tuyo no tiene remedio.
Jajajaja
Un abrazo tio
Oyeeee, no estarás de vacaciones??
Se te echa en faltaaaaa
besotes
HumP!!!!! :) te tomaste en serio eso de ausencia eh muchachín! ya cambiamos de mes y no publicas :( Mmmm... espero que eso de currar por todos los que no descansas no sea del todo, te echo de menos prrrrrrrrr cuídate mucho, espero que tengas una linda semana :)
Un besote y un ronroneo con mucho cariño para ti prrrrrr :D
wenos dias que tal estas?
espero que bien por supuesto.
he estado con la gripe aysss y no he podido entrar.
besoss
VAMPIRO, DEJA YA DE CURRARRRRRRR!! DIOS, QUE TÍO.
TQM , yo tambien, cosita jajajaj
Besos y abrazos, amigo
Nada amigo, tan solo un abrazo que hace mucho que no te veo.
de vegades em fotu amb tu per què més que un blog sembla un chat, però no em facis cas, ja saps que ho faig per esport això de foter-me amb tu...
la veritat és que les coses que et diuen fan que et sentis estimat i abrigat, penso que això és molt important i és el teu racó, amb la teva cibergent.
Una abraçada,
Susi
P.D: Ho sento, avui estic profunda...
hola Hump solo pasoa dejarte un abrazo, y un gran beso.
se te extraña!!!
Increible.... como puede haber gente con esa sensibilidad escribiendo en lugares como este y el resto del mundo no saber de la existencia de estas páginas... me ha encantado.. no se si es realidad o un sueño el cual te gustaria sucediera.. pero sea lo que sea .. me transporto a muchos momentos vividos y otros soñados... gracias por existir.. Una desconocida que acaba de descubrir estos rincones que me estremecen el alma y la piel.
Anonima:
Gracias seas quien seas, te recibo con los brazos abiertos como siempre, este es mi diario personal, espero que vuelvas por aqui.
Un secreto, escribir sobre mis circunstancias tambien me estremecen el alma en algunos momentos, shhhhh.
Un beso.
Humphrey
Parece que fue ayer cuando descubri tu espacio y ya hace un año... cuantas cosas han pasado en este tiempo muchas y de todo tipo... me encanta entrar de vez en cuando y seguir leyendote la sensaciones que me traen tus letras me siguen fascinando y aunque hace mucho que no escribes nada aqui me encanta volver... el equilibrio que encontraste hizo que dejaras de escribir en el pero es curioso a veces como cuando estamos desequilibrados lo contamos mas que cuando lo estamos... las arenas de ese reloj que describiste un dia que se detenian para distinguir sus granos en este año las he visto detenerse en muchos momentos y he aprendido a saber aprovechar esos momentos regalados...gracias por hacer que sea asi... gracias porque hiciste y haces que valga la pena ... como bien dices el destino no esta escrito y tampoco me preocupa mucho... me quedo con el carpe diem que un dia eleji porque me hiciste ver que vale la pena esa eleccion.... gracias por ser quien eres y haberme hecho cada dia mejor persona..
Shhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh
Un beso vida.
Publicar un comentario