jueves, 2 de octubre de 2008

EQUILIBRIO

Bueno , ya hace mas de un año que empezó esta aventura, fue un modo de liberar mi visceral y que tuviera constancia de ello, y durante este tiempo he vivido de todo, y como tal, el blog a evolucionado, no en diseño, eso no es importante en el, sino en contenido. Estos días he echo algún repaso de sus textos, que para eso los escribí. El blog me ha dado serenidad, constancia, valentía , y sobre todo conocer personas entrañables, gente que merece que todo en esta vida les sea favorable.
He descubierto que vale la pena vivir intensamente y que el libre albedrío de todos es lo que nos hace inmensamente especiales.
Siempre dije que si algún día recibía más de 4 coments en un post me moriría de vergüenza, pues ya he visto que no, y además me ha encantado conoceros a todos vosotros, sois especiales , cada uno en su faceta, todos distintos y únicos.
Pero he descubierto también que el mundo con corazas es insulso y oscuro, nada de lo del día a día puede dañarnos si estamos en equilibrio con nosotros mismos, y yo lo estoy , en equilibrio entre cuerpo, mente y espíritu.
No os creáis que todo me funciona de maravilla, pero eso no es lo importante, lo importante es saber hasta donde y hasta cuando.
Así que ahora , no tiene ningún sentido que siga escribiendo en un blog donde ya no tengo nada que decir, al menos de momento, porque en verdad, lo que necesitaba era ese equilibrio, el me abrió las puertas a lo que anhelaba y puede que el las cierre también , pero como he dicho siempre, mi destino no esta escrito en ningún libro, así que vivo , y aumento mi conocimiento de mi.
Os dejo mis letras que ya son vuestras, para que si las necesitáis, os guíen hacia algo maravilloso,o simplemente os recreen los sentidos.
Gracias a todos, a los que nunca decís nada, como a los que me habéis querido, seguiré escribiéndoos coments, nada tiene que cambiar en eso.

Y si algún día lo necesito, dejare mi huella en el.


Os quiero
Un beso
Jordi Blasi.

39 comentarios:

Oteaba Auer dijo...

Cada quien es cada cuál y tiene sus razones para empezar un blog y dejarlo cuando crea conveniente. Para ti ha cumplido una función que ya no te es necesaria.
Me da pena no volver a leerte (es pero que de momento). Me gustan tus entradas; pero lo más importante es lo que tu sientas y me alegra que te haya aportado un equilibrio.
Me pasaré de vez en cuando por si dejas algo :)
Mucha suerte en tu vida y un fuerte abrazo.
Oteaba
Pd.- Eres la tercera persona, de la gente que leo, que esta semana aparca el blog :(

MATANUSKA dijo...

SIENTO que te vayas, de verdad lo siento de veras.

muchos besoss y si necesitas algo solo tienes que decirlo.

besoss y mil besos

Esther dijo...

Hola, te conozco de hace poco tiempo pero aún asi me ha gustado visitar tu blog asiduamente.Me alegro que el blog haya cumplido la función que debía en ti,la de conseguir ese equilibrio a nivel personal, de todas formas lo que dices aunque no escribas en él, nos tienes a cada uno en nuestros blogs por si necesitas algo, y si nos visitas nos alegraremos de leerte por alli..Aunque echemos de menos tus letras aqui,pero ese saludo de "hola estoy bien" ya es algo...

Un beso muy grande y que te vaya todo bien :)

Unknown dijo...

Por fin hoy tengo conexión y me sales con esto!!!! :( si encuentras que no tienes nada que decir porque hay un equilibrio en ti bien y me alegro que sea así porque sabes que me gusta verte bien. Siento que no te has dado cuenta que tus historias, tus cuentos calan profundo te alegran el corazón cuando estás triste y compartes una sonrisa cuando te toca una fibra. Tienes algo que te hace un ser encantador, una delicia y un amigo genial.

Me encantó descubrirte, problemas personales y luego fallas de conexión me han complicado comunicarnos por chat e intentar pillarme echo de menos nuestros prrr y mmm imagina que ya no tendré tus peleas con el cabezón :(
no ves mis ojos pero están con lágrimas, recuerda que tienes mi casa, si no quieres escribir aqui pues lo haces conmigo... no te olvides de tu gata, mira que mis ronroneos no son iguales si no estás entre medio. Tienes mi correo si me necesitas y si no enviame uno de vez en cuando para saber que estás bien, en mi tienes una amiga, de corazón te lo digo, porque desde ya comienzo a extrañarte.

Un ronroneo desde mi corazón al tuyo, cariñoso, te quiero Jordi
Un abrazo enorme mi HumPrrrrrrrr y muchos besos, besos, besos multiplicados por millón

Carola. dijo...

No puedo decir nada.
Te echaré de menos.
Abrazo eterno.

Susi dijo...

Enhorabona per l'equilibri.
La estrella ha quedat molt bé.

Una abraçada,
Susi

P.D: m'he pres un gelocata i començo a ser més persona... :-)

Silvia_D dijo...

AAAAAAAAAAAAAAAA!! ya,ya.

Pues , sí o no, depende.

Mira me siento tan jodida hoy, que cerrar el blog me parece nada, dejar el internet, un nimiedad, quemar telefónica , como que ya empieza a parecerme algo coherente, ya se, pero es que mi hija trabaja en tu compañía, esa no la quemo.

No me gusta esto, las situaciones que se me plantean ultimamente, las odio.

De ti solo puedo hablar bien , aparte de que eres un cabrón, etc.

No te voy a decir que no cierres porque sé y entiendo tus motivos, sería ridículo, no?

Además soy muy egoísta y como no pienso perderte, apoyo lo que hagas, tus razones son biblia para mi.

Te quiero, amigo tonto.

Besos, mi Albino moreno y gracias por lo de anoche, millones de gracias :)

Ginebra dijo...

No me digas que te vas!!!! pero bueno!!!! jolines!!!! Ahora que estás tan "equilibrado" podrías seguir con nosotros los "desequilibrados", vamos digo yo!!!!. No me gustan las despedidas, y menos la tuya, así es que te digo: buen finde y hasta que te lea otro día. Besos

pati dijo...

Te quiero

Un beso, Jordi.

Pati. Siempre :)

siempre el mar dijo...

No te voy a pedir que sigas escribiendo, la decisión es tuya pero si puedo decirte que me has alegrado muchos ratos, y como ya te dije en alguna ocasión por las noches leía tu blog el último para irme tranquila a dormir, y ahora, que hago me tomo un valium??? jajajja.
Un placer, guapo, espero que de alguna forma sigas por aquí.
Todos mis besos hoy son para tí.
Cuídate.

Silvia_D dijo...

lalalalalallalaa dejame pegar esto aki que me marean

YO NO SOY FATEFUL, DEL BLOG DIARIO DE UNA VAMPIRA, O ALGO ASÍ.

SI FUERA MÍO LO DIRÍA, A CUENTA DE QUÉ VOY A ESCONDERME?? YO TODO LO HAGO A LA CARA, AUNQUE ME LA PARTAN.

QUE NO ME QUIERO CABREAR EMMM, NO SOY YO Y NO SOY YO Y PUNTO PELOTA

HE PEDIDO A FATEFUL QUE LO ACLARE EN SU BLOG, NO SOY RESPONSABLE, PARA BIEN O PARA MAL DE LO QUE ELLA ESCRIBA.

ELLA MUERDE YO DESGARRO Y ME LLEVO EL CACHO PSSSS.

HALA, ARREGLAO!!

MORDISCOS PA TO DIOS!!

Besos Albinito tonto

Unknown dijo...

Vine a llenarme de tu música con algo de esperanza de ver sino tus divagaciones con tu cabezón quizás un cuento, algo de ti ya que no has ronroneado conmigo y te echo de menos mi HumPrrrrrrrrrrrrr

Un besote prrrrrrrr :)

cuandonadiemeve dijo...

QUE PUEDO DECIR QUE SUENE COMPRENSIVO......... NO PUEDO, NO QUIERO........ MAS BIEN TE QUIERO......

ES TAN CORTO EL AMOR Y TAN LARGO EL OLVIDO!!!!!

NO ES QUE TE AME PERO APENAS SI LLEGUE Y TE VAS :(

OK OK ME RELAJO Y TEMANDO UN MILLON DE BESOS QUE CADA DIA SEAS MAS FELIZ!!!


COM CARIÑO JORDI DE VERO!!!

Anónimo dijo...

Ahora, después de tantos meses de leerte me armo de valentía , y con lágrimas en los ojos te dejo solo esto:

Gracias por todo, eres un ángel,no sabes lo que tus cuentos y tus reflexiones han sido para mi, y supongo que para muchos que nunca nos atrevimos a decir nada, y ahora siento pena por mi, porque ese momento se me escapo.Dejame tus letras para siempre, al menos eso si.

Ángela.

tequila dijo...

Un beso

Psiko dijo...

Espero que el Albino que vive en ti saque su espadón ya que con él las despedidas no lo son tanto, ni tan siquiera la muerte es para siempre :)

Un abrazo y hasta pronto

pati dijo...

No me hago a la idea de no volver a leer tus circunstancias, ésas que al final hicimos tan nuestras...

En fin, sigo leyendo...

Un beso, Hump :)

Jerusalem dijo...

Feliz, porque es tus palabras te sientes bien, triste...porque te voy a echar de menos.

Un besotes fuerte con aroma a jazmines

m.j. leal dijo...

Dejé de pasarme por tu blog por mucho tiempo y hoy que paso encuentro tu despedida. Que bien que tu blog haya hecho esto en ti, eres afortunado por haber encontrado el equilibrio!
Un saludo!

Kaputxeta dijo...

Es bo que hagis trobat que escriure en un blog és útil. Jo ja no hi escric tant, i algunes persones que ho saben però que mai l'han llegit(perquè no els cal, ja els ho explico) m'han dit que és bona senyal.
Jo no ho sé. La questió és que tot té una raó de ser.
Però de tant en tant, explican's alguna cosa, home!
Que ja fa tant temps que et llegim, que sense ser un deute, seria un detall, no?
Un petó. I benvinguda serenitat.

JAC dijo...

No he podido pasar antes por aquí.. ¡Que chasco tío...!

Joder! no me lo puedo creer!
(Y eso que no suelo decir palabrotas)

Un amigo menos... o estarás por aquí???

Espero que sea por tu bien, y si es justo y necesario me alegro mucho por ti ¡Amigo mío!

Nos vemos cuando quieras
Un abrazo Jac

Marcelo Munch dijo...

Nada, solo pasaba por aqui para darte un apreton.

Un abrazo amigo.

TPHyo* dijo...

me gusta tu blog, nosotros tambien tenemos uno, hemos empezado hace poco, y nada te dejo la dirección por si nos quieres hacer una visitilla. Gracias ^^


Http://tambienpuedohablaryo.blogspot.com

M. dijo...

¿Tú también te fuiste? Yo aparqué mi blog durante algún tiempo y me olvidé de aquellos que seguía. Y hoy, que quería retomar mis antiguos contactos...vas...y ¡¡¡veo que no estás!!!
Bueno, te deseo mucha suerte allá donde estés y en aquello que estés haciendo.

Besos amigo!

Oon dijo...

Hola! hoy he descubierto tu blog , lo guardo para leer , lo que he vislumbrado me ha gustado mucho , Tienes un gran corazón , parece ser que los glogs cumplen una función, Me alegra saber que te haya permitido encontrarte a tí mismo y ser mejor persona , pués de ésto se trata , un medio para expresar lo que sentimos y lo que nos inquieta , saludos y hasta siempre!

Anónimo dijo...

Si te gustan mis fotos y entradas,vota en mi encuesta
"como te gustaría verme"
Algo de mi te esta esperando,dámelo.
Besos
http://soloputa.blogspot.com/
El blog que más gente visita y se queda ¿por mis letras?¿por mi cuerpo?

Raquel dijo...

Tengo mi email en el perfil de blogger, pero te lo apunto aquí:

raquelgm_blue@hotmail.com

Saludos!!

Unknown dijo...

Jordi, mi HumPrrrrrrr
Desde el pesebre de mi casa, deseo que el niño Jesús traiga paz para ti y tu familia y guíe tus pasos con amor, salud y felicidad cada día del 2009
Feliz Navidad y mis mejores deseos

un beso ronroneado y un abrazote

Marcelo Munch dijo...

Eres noble Jordi, eres bueno de adentro.
Me siento honrado amigo.

Un abrazo, de esos que te llenan de aire.
A la distancia, al otro lado de la ventana.

Jesús M. Tibau dijo...

gràcies, també et desitjo un molt bon any

Anónimo dijo...

Hola! joder macho y ahora te vas ?te reconocido por un escrito tuyo "El héroe " aquel día hasta lloré , escribes muy bien , creo que cuando conectas con tí mismo lo pones mejor , a mí me cuesta , pero estoy mejor que hace 1 año , por ejemplo , todos necesitamos comunicarnos y si por circunstancias no podemos con los inmediatos hablar de tantas cosas , pués lo de aquí és un tesoro maravilloso, para concer buena y con corazón como tú , respeto tu decisión , olvidate de mi comentario , tambien lo he pensado en alguna ocasión , pero luego al cabo de unos días he retomado la marcha , ahorale he dado un nuevo rumbo al mío , a la par que he abierto otro , y de momento estoy bloqueada denuevo para dirigirme a éste , no he leído todo tu blog , me parece , pero seguro que vale la pena , que tengas mucha suerte en tu nueva vida y lo que siento és que no quisiera perderte , amigo.
Un abrazo , hasta siempre.gracias por escribirme !!

Anónimo dijo...

Me ha gustado mucho perderme por la frescura de tu blog no me quedo mas remedio que leer asta los comentarios que te han dejado. recibe un cordial saludo.

Maria dijo...

Saludos! Ha sido un placer pasar por aqui y leerte. Quizás tras un descanso te animes a escribir de nuevo.

una sonrisa dijo...

Hola.. si tienes tiempo pasa por mi blog.
Un besito

Anónimo dijo...

Me gusta tu blog, es profundo, y te hace salir de la hipocrecia y mal rollo diarios.
Gracias.
Seguiré pasando con mas tiempo.

Allek dijo...

que tal!!
pasaba a saludarte..
un abrazo..

felipoween dijo...

Pues bueno, apenas nos conocemos , pero te entiendo, yo he pasado por lo mismo , aunque cada blogger , cada persona es un mundo infinito , lleno de sosrpresas, sin que realmente se conozca a uno mismo en diferentes circunstancias. yo me alegro que estes bien y debes seguir a si...

saludos y gracias ...... por las palabras...

Marcelo Munch dijo...

Me pregunto cómo te estará tratando la vida, en donde andarás recorriendo tus lares o inventando nuevos. Me pregunto, no importa tanto la respuesta, una sonrisa amable se dibuja a lo lejos, algunos la llaman recuerdo, prefiero decirle cobijo.

Un gran abrazo Jordi.

Marcelo Munch dijo...

Mi entrañable perro amigo, (perro desde mi cobijo cultural, de fiel, de noble, de compañero aunque se guarde silencio)
Ya ves, la memoria no perdona. Salud por ello. Gracias por ello.